images/headerlefonline.jpg
Delen van artikels

Manifestatie in solidariteit met de Rif


Op zaterdag 8 juli j.l. manifesteerden in Brussel ongeveer 200 Belgen van Marokkaans-Berber origine in solidariteit met hun volksgenoten in Marokko. Zij kregen de steun van vzw Vrede en van enkele klein linkse partijen. Wij blikken even terug op de recente gebeurtenissen en op de lange voorgeschiedenis die de voedingsbodem vormt van de huidige protesten.


Recente gebeurtenissen


Sinds eind vorig jaar zijn er bijna dagelijks grote betogingen in het Marokkaanse Rif gebergte en af en toe in andere delen van het land. De Berbers, inwoners van het Rif gebied, klagen al lang over achterstelling in Marokko.


Deze frustratie heeft trouwens een zeer lange geschiedenis (zie verder). Eind vorig jaar sloeg de vlam in de pan toen in het kuststadje Al Hoceïma een visverkoper jammerlijk aan zijn einde kwam toen hij zijn in beslag genomen vis uit een vuilniswagen wilde recuperen.


Nasser Zefzafi organisator van het verzet werd al snel opgepakt samen met ongeveer 150 actievoerders. Dit heeft het verzet nog meer aangewakkerd. Dit verzet beperkt zich trouwens niet meer tot de eisen van de berbers, maar kreeg een brede steun van andere bevolkingsgroepen en van een reeks politieke partijen.


De eisen beperken zich niet meer tot deze van de berbers, maar zijn uitgegroeid tot een brede roep om meer democratie en sociale rechtvaardigheid.

 


Wie zijn de Berbers? (een stuk geschiedenis overgenomen uit Wikipedia)


Marokko heeft verschillende bevolkingsgroepen. Er worden verschillende talen gesproken. Tot de 7e eeuw na Christus woonden er in Marokko, Algerije en Tunesië voornamelijk Berbers. Deze ethnische groep is in de verte verwant aan de Arabieren, Ethiopiërs en Israëlieten. Beroemde Berbers uit de oudheid zijn Hannibal uit Carthago (het huidige Tunesië), die bijna het Romeinse Rijk ten val bracht, en Augustinus, de kerkvorst die de middeleeuwse theologie zou overheersen.


In de 7e eeuw veroverden de Arabieren, eerst geleid door de profeet Mohammed en al snel daarna door zijn opvolgers, geheel Noord-Afrika, Spanje, grote delen van het Midden-Oosten, Iran en Centraal-Azië. Op de meeste plaatsen waar zij kwamen werd hun taal en cultuur dominant over de oorspronkelijke taal en cultuur.


In 1921 tot 1926 verklaarde de regio zich tijdens de
Rifoorlog onder aanvoering van Mohammed Abdelkrim El Khattabi onafhankelijk en riep de Rif-Republiek uit. Die slaagde er gedurende enkele jaren in een Frans/Spaanse invasie af te slaan.


Na vele mislukte pogingen om de Rif-Republiek te verslaan, hebben Spanje en Frankrijk gebruik gemaakt van mosterdgas dat geleverd werd door Duitsland (bron?). Duizenden mensen, waaronder vrouwen, bejaarden en kinderen kwamen hierbij om het leven.


Vandaag de dag heeft Marokko een gemengde bevolking. De Arabieren zijn vooral geconcentreerd in de grote steden. De Berbers wonen vooral op het platteland. Er is sprake van een sterke trek van het platteland naar de grote steden als Casablanca, Rabat, Fez, Meknes en anderen. Deze Berbers zijn vaak tweetalig of spreken alleen nog maar Arabisch.


In Marokko voelen veel Berbers zich achtergesteld door de Arabische bevolking. De Arabieren hebben de meeste posities in de regering. De meeste dokters, geleerden, notabelen, technici enz. zijn eveneens van Arabische afkomst. De Berbertaal wordt niet officiëeel erkend. De officiële talen van Marokko zijn Marokkaans-Arabisch (een dialect van het standaard-Arabisch) en Frans, de taal van de voormalige kolonisator. Elk Berberkind dat naar school gaat, krijgt les in één van deze talen.


Overigens gebruiken Berbers zelf niet de benaming 'Berbers'. Het woord 'Berber', dat 'barbaar' betekent, werd in de oudheid door de Grieken gebruikt om de bevolking van Noord-Afrika mee aan te duiden. Berbers noemen zichzelf Amazight (enkelvoud) of Imazighen (meervoud) en hun taal Tamazight (als verzamelnaam dus van de drie hoofddialecten.


Tot slot zij nog vermeld dat, hoewel de Berbersprekenden in Marokko een minderheid vormen, zij 80-90% uitmaken van de Marokkaanse gemeenschap in Nederland.


Tot daar Wikipedia


Volgens een belgische Berber marrokaanse vriend, die meereisde naar de manifestatie, zijn de meeste "Marokanen" in België, Berbers. Een groot aantal Berbers kwamen in de Belgische mijnen werken na de ramp van Marcinelle (1956) die aanleiding was voor Italië om de Italiaanse mijnwerkers naar huis te halen.


Foto's van de actie (zonder rechten)


https://goo.gl/photos/7BgotbJ1znz85FkM9