Jan Jambon is vastbesloten om kraken strafbaar te maken. Het is begrijpelijk dat een politicus denkt aan zijn electoraat van bezorgde buurtbewoners en misnoegde huiseigenaars. Anderzijds blijft het verbazen hoe gretig men het eigendomsrecht wil zien zegevieren over het recht op menswaardig wonen, over het beetje respijt dat de wet momenteel gunt aan bewoners van leegstaande panden. Dat heet dan een afbraakregering.

Ik ben geen kraker – nooit geweest - maar als Gents activist heb ik de laatste vier jaar talloze gezinnen uit hun woning weten zetten. Winter én zomer.

Onze pro deo-advocaat is duidelijk: een kraakzaak valt niet te winnen.

Tornen aan privébezit zou een gevaarlijk precedent scheppen.

Men kan alleen tijd rekken tot de deurwaarder en de stoottroepen voor de deur staan.

Daarna wordt het weer tijd om te verhuizen naar één van de honderden langdurig leegstaande panden die Gent rijk is; panden die niet te huur staan en niet te koop. Panden die niet voor opslag worden gebruikt. Panden die vaak zelfs in gemeenschapshanden zitten, zoals afgedankte sociale woningen.

Gent telt naar schatting 1000 leegstaande particuliere panden en 1000 leegstaande sociale woningen. De officiële leegstandslijst telt amper 300 adressen. 1700 leegstaande panden worden dus niet getaxeerd.  Dat heet dan leegstandsbestrijding.

In Gent alleen zijn er 638 geregistreerde krakers.

Waar gaan die heen als dit wetsvoorstel het haalt?

Naar de ontoereikende daklozenopvang?

In januari werden soms tot 3 mensen aan de deur geweigerd, ondanks de belofte dat niemand in de vrieskou moet slapen. Op 15 maart sloot Gent zijn winteropvang, traditioneel ruim een maand voor de nachtvorst definitief  het land verlaat. Daarmee begint de “zomerperiode” die strekt van 15 maart tot 1 december.

In die tijd krijgt een Gentse dakloze per 2 weken slechts voor 5 nachten een bed. De rest moet hij op straat slapen, bij vrienden of – jawel – kraken. Dat heet dan responsabilisering.

Driekwart van de uit huis gezette gezinnen die ik ken, kraakt nog steeds.

Dit is niet vreemd in een stad waar duizenden huurders gebukt gaan onder een aanhoudende huisvestingscrisis, een stad waar 9000 mensen op een sociale woning wachten, een stad waar de opvang pas haar deuren opent om 21u. Ook voor gezinnen met kinderen.

Dat heet dan een welvaarstaat.

Er wordt geschat dat één miljard mensen op deze wereld kraakt. Eén op zeven aardbewoners.

Ook door ónze straten lopen de frontlinies van de allerarmsten. Kraken is hun enige verweer.

Waar blijft het wetsvoorstel dat abjecte armoede strafbaar maakt?

Jelle Joseph, kraakactivist - april 2015

Deze opinie verscheen eerder in De Standaard.